Zajmuje powierzchnię 2111,16 ha, na której mieszka 1170 mieszkańców. W jego skład administracyjnie wchodzi 17 części: Zabijak ( Cynków) , Podbór, Podpiaski, Kluzy, Poręba, Zapłocie, Borek, Dąbrówka, Podgrudza, Leśniczówka Strąków, Koziołki, Lubicz, Warmuzica, Łazy, Graniczna, Podlesie, Skwarkowe.
Miejscowość ma metryczkę średniowieczną, istniała już w XIV w. Pierwsze wiadomości o istnieniu wsi znajdują się w dokumencie kupna-sprzedaży sołectwa Cynków w 1372 r. Wymieniano ją jako Czenkow, Czynkow, Czinkow. W 1598 roku pojawia się nazwa Cynkow. Miejscowość przechodziła różne koleje losu. W 1443 r. kupił tę ziemię od książąt cieszyńskich biskup krakowski Zbigniew Oleśnicki. Od 1443 r. do 1790 r. dobra dziedzica koziegłowskiego, do których należał Cynków były własnością biskupów krakowskich. Na mocy postanowienia Sejmu Wielkiego Czteroletniego Księstwo Siewierskie, w tym również Cynków włączono do Polski. W XV w. Jan Długosz pisze, że wieś Cynków należała do Parafii Koziegłowy. Właścicielem jej był Jan Koziegłowski. Były tu łany kmiece, a z nich pobierana była dziesięcina snopowa i konopna dla kościoła i plebana w Koziegłowach. Nie było we wsi karczmy, ogrodu ani folwarku. Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się w zaborze rosyjskim i leżała w Królestwie Polskim. W XIX w. przynależała do powiatu będzińskiego.
Pierwsza legenda mówi o zamożnym szlachcicu, którego życie było zagrożone właśnie pod Cynkowem. Pewnego razu jechał przez Ziemię Koziegłowską a ,że podróż była długa w okolicy Cynkowa zastała go noc. W ciemności woźnica nie zauważył drogi i powóz wypełniony złotem zjechał z niej prosto w bagna, gdzie zaczął tonąc razem z końmi. Na próżno woźnica chciał je wyprowadzić. Sytuacja była bardzo groźna, wtedy szlachcic zaczął się gorąco modlić do Św. Wawrzyńca o ratunek jednocześnie przyrzekając mu, że jak mu pomoże wyjść z opresji wybuduje w tym miejscu kościół pod jego wezwaniem. Po modlitwie i złożeniu przyrzeczenia polecił jeszcze raz woźnicy spróbować wyprowadzić konie z powozem z bagien. Konie bez większego problemu wyciągnęły powóz i wróciły na gościniec. Szlachcic wykonał dane przyrzeczenie i ufundował kościółek w tym miejscu, mimo, że mieszkańcy wsi prosili go aby postawił Dom Boży w środku wsi na wzniesieniu.
Druga legenda głosi, że to sami mieszkańcy Cynkowa chcieli wybudować sobie kościół. Wyznaczyli w wiosce miejsce na wzniesieniu i zaczęli gromadzić materiał na budowę -drewno modrzewiowe i kamienie. Pewnego razu kiedy mieli już wszystko przygotowane w nocy przyszła ogromna burza, nikt z mieszkańców nie miał odwagi nawet wyglądać na zewnątrz. Rano zobaczyli że cały zgromadzony materiał pod budowę został przeniesiony na inne miejsce. Zastanawiali się nad tym aż w końcu uznali, że to znak Boży i w tym miejscu wybudowali kościół, mieli co prawda do niego daleko ale żarliwie wierzyli w Boską siłę sprawczą.
W 1977 r. w Cynkowie powstała parafia, wyłączając jej teren z parafii koziegłowskiej. W 1983 r. przy plebanii wybudowano kaplicę, w której jeszcze niedawno odprawiano nabożeństwa. Od 1995 r. msze odbywają się już w nowym kościele p.w. Matki Boskiej Królowej Polski, poświęconym w 1991 r. Odpust jednak w dalszym ciągu przypada w wiosce w dzień św. Wawrzyńca.
Warto wiedzieć, że w wiosce znajduje się również ciekawa kapliczka przydrożna oraz zachowały się budynki mieszkalno-gospodarcze, drewniano- murowane, które są włączone do Gminnej Ewidencji Zabytków Nieruchomości Gminy i Miasta Koziegłowy. Przy ulicy św. Wawrzyńca znajduje się obelisk upamiętniający poległych w 1945 roku żołnierzy Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego: Kazimierza Krzeszcza, Romana Kowalczyka i Stefana Kuska.