Koziegłówki albo Stare Koziegłowy - wieś kościelna, najpierw rodu Koziegłowskich, potem biskupa, a po rozbiorach Polski – rządowa. W 1106 r. Drogosław herbu Zerwikaptur miał założyć wieś Koziegłowy. Za panowania Kazimierza Sprawiedliwego otrzymał ją Mikołaj herbu Lis - wojewoda krakowski, który zamek w nich założył. W dokumentach z XV w. spotykamy więc Stare Koziegłowy i Nowe Koziegłowy. Długosz pisząc Nowe Koziegłowy chciał odróżnić Koziegłowy miasto od sąsiedniej wioski o tej samej nazwie, dziś zwanej Koziegłówkami.Parafia Koziegłowy Stare znana była już w dokumentach z 1325 r. (na początku XIV w. nie płaciła świętopietrza). Był w niej kościół murowany z kamienia, wzniesiony przez Krystyna I - kasztelana sądeckiego (zmarł w 1437 r.) ku czci św. Michała i św. Wojciecha. Plebanem był Klemens. Długosz podaje, że pleban w Koziegłówkach miał własne pole i łąki oraz dwie sadzawki, nie posiadał folwarku, karczmy i zagród. Podstawą utrzymania parafii w XVI-XVII w była dziesięcina.
We wsi szczególną
czcią otoczony jest łaskami słynący obraz Świętego Antoniego z
Padwy. W XVII w. ojciec Mateusz Paweł Zaczkowicz przywiózł go do
tutejszej świątyni. W 1635 r. poświęcił go papież Urban VIII.
Obecnie umieszczony jest w późnobarokowym, wykonanym z czarnego
marmuru, ołtarzu bocznym z 1762 r., który został przeniesiony ze
starego kościoła. Katalog zabytków podaje, że jego fundatorem był
kasztelan tarnowski, jednak przekaz z 1791 r. wskazuje na proboszcza
miejscowej parafii – Franciszka Orłowicza. W ołtarzu umieszczono
dwa posągi Świętych Andrzeja i Tadeusza Judy. O cudach, którymi
zasłynął obraz, przeczytać można w specjalnie prowadzonej
księdze, świadczą o nich również wiszące obok wota dziękczynne.
Najstarsze pochodzą z XVII w., wykonano z nich także barokową,
trybowaną sukienkę oraz monstrancję. W kościele umieszczone
zostały barokowe relikwiarze Świętych Antoniego i Stanisława
Biskupa Męczennika. W głównym ołtarzu znajdują się także
relikwie Świętych: Anzelma, Sulpicjusza Męczennika, Łucji,
Justyny, Stefana Męczennika, Fabiana i Andrzeja. W dniu 13 VI 1998
r. kościół został podniesiony do godności sanktuarium
.
Corocznie w Sanktuarium w
czasie Mszy Rezurekcyjnej uczestniczy korowód barwnych postaci. To
„turki”, to stara tradycja, która na stałe zadomowiła się w
murach świątyni. Każdego roku grupa młodych chłopców wkłada
barwne szaty i staje przy Symbolicznym Grobie Jezusa. To misterium co
roku do świątyni ściąga rzesze ludzi, przyjeżdżają z odległych
miejscowości. Początki tradycji giną w mrokach historii,
mieszkańcy mówią, że u nich było tak od zawsze i niech tak
pozostanie. To piękna tradycja tworząca wspólnotę. Kościół
p.w. św. Antoniego z Padwy figuruje w rejestrze Wojewódzkiej
Ewidencji Zabytków pod numerem A/226/08.
Warto tu również
wspomnieć o kapliczce z 1763r. Przedstawia ona Chrystusa
Frasobliwego, znajduje się w fasadzie starego ogrodzenia placu
kościelnego. Na cmentarzu parafialnym można odwiedzić mogiłę
zbiorową żołnierzy Armii Krajowej: Kazimierza Boreckiego ps.
"Szary" i Stanisława Szatana ps. "Polak", którzy
zginęli w październiku 1945 roku. Mogiła ta jest wpisana do
Ewidencja Miejsc Pamięci pod numerem MP119/4.