Krusin 

Sołectwo zajmuje powierzchnię 211,29ha, zamieszkałą przez 228 mieszkańców.
Miejscowość ma metryczkę średniowieczną

Krusin 

Miejscowość ma metryczkę średniowieczną, istniała już XIV wieku i wymieniana była jako Krussyny, 1439 Cruschin, 1440 Crussin, pod koniec XV wieku pojawiła się nazwa Krossin. Miejscowość początkowo była wsią książęcą, a później wsią szlachecką. Z miejscowością wiąże się nazwisko Jana Koziegłowskiego wymienianego przez Długosza jako właściciela miejscowości. W XV wieku miejscowość była własnością Koziegłowskich herbu Lis. W 1519 Krzczon Koziegłowski, syn Jana seniora, sprzedał za 10 000 florenów swoje dobra: zamek koziegłowski oraz miasto Koziegłowy wraz z okolicznymi wsiami, w tym Kruszyn, biskupowi krakowskiemu Janowi Konarskiemu. Od tego momentu miejscowość stanowi własność biskupstwa krakowskiego leżącą w kluczu siewierskim tzw. księstwie siewierskim znajdującym się w Koronie Królestwa Polskiego, a od unii lubelskiej z 1569 w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się w zaborze rosyjskim i leżała w Królestwie Polskim. Nie została ujęta w spisach miejscowości na początku XIX wieku. Wieś osadzono na nowo przed 1839. Miejscowość jako kolonię pod koniec XIX wieku wymienia Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. To wieś typowo rolnicza położona wśród pól. 

Przydrożna studnia

Odwiedzając Krusin juz na samym początku zwróci nam uwagę mała kapliczka przydrożna. Jej usytuowanie nie jednego może zachwycić. Oparta jest o drewniany budynek(w wiosce jest kilka drewnianych budynków) , obrośnięta bzami. Niedaleko niej znajduje się studnia. Studnia jak studnia ale wart wiedzieć , że studnie wiejskie są już tylko rzadkością (jako obiekty zabytkowe), ponieważ zostały wyparte przez wiejskie wodociągi. Taka przydrożna studnia kiedyś zapewniała wszystkim mieszkańcom dostęp do wody. Była miejscem spotkań sąsiedzkich, kumoszki mogły do woli sobie poplotkować, a przypadkowy, spragniony wędrowiec zaspokoić pragnienie. Na terenie wioski zachowała się również ziemianka w której przechowywano na zimę ziemniaki, buraki. Takich ziemianek czy nawet kopców pełniących podobną rolę w wiejskim krajobrazie już nie uświadczysz.

Studnie wiejskie są już tylko rzadkością (jako obiekty zabytkowe)  ponieważ zostały wyparte przez wiejskie wodociągi.

POWRÓT

Ta strona używa plików Cookies. Dowiedz się więcej o celu ich używania i możliwości zmiany ustawień Cookies w przeglądarce. Zgodnie z  RODO przetwarzamy Państwa dane osobowe w celu realizacji umów, zamówień, zleceń oraz dla potrzeb własnych firmy.

Akceptuj