W Skorowidzu Królestwa Polskiego I. Zinberga wydanym w 1877 r. wymieniona jest pod datą 1827 r. Była własnością rodziny Bontanich pochodzenia włoskiego, nobilitowanych w 1785 r. Przypuszcza się, że w pobliżu osady Pińczyce istniała huta żelaza. Rezultatem jej działalności jest prawdopodobnie powstanie miejscowości o nazwie Huta Stara, oddalonej o 2 km od Pińczyc. Być może Huta Stara wywodzi swą nazwę nie tyle od huty żelaza, ile od kuźnicy o nazwie „Stara". W 1783 r. stało tu kilka chałup z polami niedawno nabytymi. Założono ją w miejscu dawnej Huty Szklanej, wzmiankowanej w 1787 r. Po uwłaszczeniu chłopów wieś liczyła 43 osoby gospodarujące na 380 morgach, oddzielając się od Huciska i Pustkowia Pińczyckiego. Do 1790 r. należała do Księstwa Siewierskiego, parafii Koziegłówki, a od 1903 r. do parafii Pińczyce. Po drugiej wojnie światowej nastąpił naturalny podział na dwie oddzielne wioski. Powstała Stara Huta I i Stara Huta II. W Starej Hucie I warto zwrócić uwagę na Kapliczkę św. Rocha, która jest wpisana do Gminnej Ewidencji Zabytków Nieruchomości Gminy i Miasta Koziegłowy. Nieopodal Starej Huty II znajduje się zaś utworzony w 1957 roku Rezerwat Przyrody ,,Cisy w Hucie Starej". Znajduje się tam 51 cisów, są to osobniki wielopniowe. Cisy rosną w zespole leśnym jesionowo- olszowym. W rezerwacie zlokalizowano także inne gatunki roślin chronionych całkowicie lub częściowo: kalina koralowa, kruszyna pospolita, kopytnik pospolity, przylaszczka pospolita, bluszcz pospolity, barwinek pospolity, widłak jałowcowaty.